Hartverluchting

Al twee keer eerder stonden we op het punt om mee te gaan, een weekendje georganiseerd door Achter de Regenboog. Een lotgenotenweekend voor kinderen (en ouders) die te maken gehad met een groot verlies in hun gezin. Al twee keer eerder wilde ik de sprong wagen, maar onverwachtse gebeurtenissen gooiden roet in het eten. Ik was al zoekende in contact gekomen met deze stichting, omdat ik iets zocht voor de kinderen. Ze zochten en zoeken naar herkenning, naar erkenning, naar medestrijders in een leven waarin verlies zo'n grote ruimte inneemt. Gewoon even niet anders zijn, maar gelijk. Gelijk in gedachten en gevoelens, gelijk in verdriet en gemis, gelijk in kind zijn maar ook ineens zo volwassen, gelijk in zoeken naar vastigheid, evenwicht en houvast. Naar mate het weekend dichterbij komt, vormt er zich een knoop in mijn maag. Ik begin er zelfs een beetje tegenop te zien. Allerlei gedachten stormen door mijn hoofd en maken me onrustig. Het gaat toch eigenlijk wel lekker nu? De kinderen ...