(3) The butterfly-effect: cocoon for sale!

 

Lieve Henk

Mijn vleugels zijn volmaakt

gebouwd met de herinneringen van ons leven

ze zijn dooraderd van onvoorwaardelijke liefde

zoals alleen jij die mij kon geven

Mijn vleugels zijn volmaakt

klaar om uit te kunnen slaan

met jou verweven in mijn hele zijn

durf ik vanaf nu de toekomst aan

Mijn vleugels zijn volmaakt

mijn hart heeft zich mogen helen

klaar om de wereld weer in te kunnen gaan

en mijn liefde weer te kunnen delen

Mijn vleugels zijn volmaakt

ze zijn geworden zoals ik dat graag wou

ik vlieg verder maar draag je altijd bij me

omdat ik voor eeuwig van je hou

EEM

Cocoon for sale

Steeds vaker verlaat ik mijn veilige cocon om de wereld in de stappen. Ik durf weer dingen te ondernemen met de kinderen. Het lukt me steeds beter om weer sociaal te zijn, zonder dat het overschaduwd wordt met gemis, verdriet en pijn. De dagen lijken zonniger, vrolijker en minder zwaar. Ik durf zelfs weer na te denken over de toekomst. Ik rond mijn studie af, maak plannen voor de vakantie, bereid me voor om weer een stapje richting werk te maken. Ik voel de energie steeds meer stromen. Mijn zelfvertrouwen groeit in mijn nieuwe rollen, in mijn nieuwe leven. Elk aspect van mijn nieuwe leven deel ik nog steeds met jou. Want ook al lijkt het steeds beter te gaan, jouw gemis is nog steeds elke seconde voelbaar. Ik probeer zoveel mogelijk jou te verweven in het hier en nu, jou onderdeel te laten zijn van ons nieuwe leven. 

En dan gebeurt er iets waar ik eigenlijk nog niet eens over na wil denken, iets waar ik echt nog niet klaar voor ben. Het begint als een grapje van dochterlief, een hilarische avond op vlinder-tinder, gewoon om even te checken of ik nog wel goed in de markt lig. En welke soorten vlinders vang je dan eigenlijk? Totaal niet serieus, maar wel in voor grappig tijdverdrijf, ga ik er in mee, totaal niet bedacht op wat dit teweeg zou kunnen brengen. De eerste contacten zijn inderdaad hilarisch en veroorzaken heel wat tranen van het lachen. Ik zie de meest gênante foto's en foute openingszinnen voorbij komen. Dit is zo niets voor mij! En net als ik besluit om hier mee te gaan stoppen, raak ik in gesprek met hem.

Dit gesprek voelt vanaf het eerste moment heel fijn en vertrouwd. Hij is eerlijk en open, grappig en superlief. We praten heel wat af in de weken die volgen over allerlei onderwerpen. De ene keer luchtig, de andere keer heel serieus. Wat me opvalt is dat hij een grenzeloos respect heeft voor mij, mijn situatie, mijn kinderen en voor jou. Tinderen wordt al snel WhatsAppen en bellen. Uren praten we met elkaar en telkens vliegt de tijd voorbij en raken we maar niet uitgepraat.

In juni durven we de stap te wagen om elkaar in real-live te ontmoeten. Ik sta stijf van de zenuwen, zie wel duizend beren op de weg, heb nog meer bedenkingen, maar tegelijkertijd voel ik ook een gezonde spanning en een vleugje hoop. Ik overtuig mezelf om te gaan, deze stap te wagen, het 'gewoon' maar te durven. En wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan. In het echt is hij nog leuker!

En dan begint het ingewikkelde stuk. Want hoe kun je rouwen en verliefd zijn tegelijkertijd? Hoe kun je genieten van samen zijn als er tegelijkertijd nooit meer een samen is? Hoe kun je je verbinden aan iemand terwijl de angst om iets kwijt te raken allesverlammend is? Hoe kun je je hart weggeven, terwijl het al aan iemand anders toebehoort? Hoe vind je je weg door al die ingewikkelde gevoelens en gedachten? Instinctief wil ik heel hard weg rennen, dit zware gevecht, vooral met mezelf, uit de weg gaan. Dit is immers het bewijs dat ik hier niet klaar voor ben, dat het te vroeg is, dat dit gewoon niet kan! 

Ik wil vluchten, terug naar mijn cocon, waar alles veilig en vertrouwd is. Geen tegenstrijdige gevoelens, geen schuldgevoel, geen angst en onzekerheid. Met heel veel pijn in mijn hart heb ik dat ook gedaan! Mezelf opsluiten, nadenken, voelen, bezinnen, herontdekken. In de stilte en het donker en in gesprekken met jou, krijg ik al heel snel spijt. Ik ontdek namelijk dat mijn gevoelens voor hem kunnen bestaan naast al mijn gevoelens voor jou. Ik voel steeds meer dat deze liefde er mag zijn. Mijn liefde voor hem zal onze relatie niet schaden en ik zal hem niets tekort doen als ik ondertussen van jou blijf houden. Op afstand, in het donker van mijn cocon, besluit ik de sprong in het diepe te wagen, erop vertrouwend dat jullie me beiden zullen vangen als ik val. 

------------

Inmiddels zijn we een jaar verder. Als ik terugkijk op het afgelopen jaar dan kan ik alleen maar heel dankbaar zijn, dankbaar en trots. Ik ben zo blij dat ik mijn angsten heb getrotseerd, dat ik de liefde een kans heb gegeven. Ik krijg zoveel meer dan waar ik ooit nog op durfde te hopen. Er is echt weer zonneschijn na de regen. Er is weer hoop nadat ik het diepste donker heb leren kennen. Ik heb een man gevonden met een hart van goud. Een man die onvoorwaardelijk naast me staat, me steunt, me sterkt, me liefheeft, van me houdt, me troost, er gewoon helemaal is voor mij en voor mijn kinderen. Een man die een grenzeloos respect heeft voor ons verleden, voor ons verlies, voor jou! En waar ik bang was dit niet te kunnen, kunnen wij dit dus wel. Juist omdat er dat respect is, omdat er ruimte is om te blijven rouwen om wat ooit was en om wat nooit meer gaat zijn, juist omdat jij mag blijven bestaan. En vanuit dit respect en vanuit deze ruimte, ontstaat er zoveel meer dan woorden ooit kunnen beschrijven.

Ik hou van hem, met heel mijn hart en heel mijn zijn. Ik wil mijn leven met hem delen, alle dagen bij hem zijn. Ik wil genieten van zijn aanwezigheid, lachen om zijn grapjes, gezellig keuvelen na het eten en in zijn armen in slaap vallen, elke dag. Ik wil de kinderen met hem zien lachen, zien hoe ze samen knuffelen, horen hoe ze hele gesprekken voeren, maar jou daarbij nooit vergeten. Het leven is te kort om te wachten tot 'goede momenten' of tot 'ooit',  want ooit komt misschien nooit en goede momenten moeten we zelf maken. Het leven, maar zeker jouw dood, heeft me geleerd dat we moeten genieten van het leven, de dag moeten plukken en nooit moeten wachten tot het te laat is. 

En dus waag ik een sprong in het diepe. Ik zet mijn cocon te koop! Wij verhuizen naar het prachtige Drenthe om daar samen een nieuw leven op te bouwen. Met pijn in mijn hart zal ik ons huis achterlaten, ons huis waar we zoveel deelden, waar zoveel herinneringen gemaakt werden. Maar deze herinneringen draag ik bij me in mijn hart en verhuizen altijd met me mee, waar de toekomst mij ook brengen zal. Jij bent verweven in mijn hele zijn, in mijn nieuwe werkelijkheid, in mijn nieuwe zijn. Waar ik ben, ben jij! Dus verhuis maar met ons mee. Ook in ons nieuwe huis zal altijd plaats zijn voor jou. 

Die sprong in het diepe ga ik wagen. Zonder angst dit keer! Mijn transformatie is compleet. Ik ben klaar om mijn vleugels uit te slaan. Gesterkt in de wetenschap dat ik word gedragen door twee geweldige mannen die onvoorwaardelijke van me houden, in me geloven en er op hun eigen manier altijd voor me zullen zijn. 

Yes, I was meant to fly!