Hartverluchting

Een vijfjarig huwelijk noem je een ‘houten huwelijk’. Hoe noem je vijf jaar vol gemis?  Lieve Henk, Ik begin er aan te wennen, die onrust door mijn lijf in deze tijd van het jaar. Als dagen dichterbij onze doom-date komen, neemt het ongemak bezit mijn lijf. Mijn spieren zijn gespannen, mijn lontje die wordt kort, ik huil om alles en om niets en mijn dromen gaan over in flarden van herinneringen aan een gevecht die niemands netvlies ooit hadden mogen zien. Mijn hoofd gevuld met flasbacks aan een tijd die nooit vergeten mag worden, maar die pijn doet tot op het bot. Onrust, paniek, angst, verdriet en wanhoop gevangen in tijd, gevangen in mijn lichaam en diep in mijn hart.   Gaandeweg de tijd is overleven overgegaan in herleven en weer leven en beleven. De dagen kabbelen langzaam voort. Het donker ging over in licht. De tijd die niet te vangen is, maar die duidelijk verstrijkt, wat ik kan zien aan het groeien van onze kinderen, aan de stappen die zij maken, aan mijn rimpeltjes en...