Muziek, brengt mijn geest tot rust als het stormt in mijn gevoel
Soms word ik wakker en stormt het in mijn gevoel en in mijn hoofd. Verschillende gevoelens en gedachten komen met elkaar in botsing tijdens een explosie aan emoties. In orkaankracht razen zij door mijn lichaam en mijn hoofd. Luid schreeuwende stemmen van pure emotie worden razend als ze niet gehoord, niet gezien en niet gevoeld worden. Te lang ingehouden, te lang genegeerd, te lang onderdrukt.......... en met de kracht van een vulkaan zoeken zij een uitweg naar buiten zodat ze niet langer onzichtbaar willen zijn. Maar omdat de buitenkant veilig afgesloten is, botsen zij van binnenuit tegen dikke muren aan en woedt de oorlog diep in mij verder en verder.
Dit soort dagen brengt me volledig uit evenwicht. Natuurlijk weet ik rationeel dat dit soort momenten erbij horen, dat deze gevoelens hun aandacht verdienen, maar soms, gewoon heel soms durf ik niet te voelen of kom ik er gewoonweg niet bij. En op dit soort momenten blokkeert ook mijn creatieve schrijfgeest en schiet ik op slot. En op die momenten helpt nog maar één medicijn: muziek. Door de emoties in muziek te voelen, te ervaren en toe te laten, gaat er een luikje open naar mijn gevoel en kan en durf ik weer te voelen en vinden die wirwar aan emoties een weg naar buiten.
Vanaf het moment dat Henk overleed zocht ik troost in verschillende soorten muziek. Eerst zoek je in het vertrouwde en het bekende, maar wanneer je je open stelt voor 'nieuwe ontmoetingen' ontdek je ook nieuwe pareltjes. En die pareltjes herken je aan kippenvel, tranen, geroerd zijn tot in je diepste zijn. Die pareltjes die verwoorden wat je voelt, die symbool staan voor wie je bent en waar je staat, die je voeden, helen en sterken.
De laatste tijd draai ik een bijzonder trio achter elkaar. Ze verwoorden mijn gevoel op verschillende momenten in mijn rouwproces. Een rouwproces staat nooit stil; pieken en dalen wisselen elkaar af en juist door dit trio met elkaar te draaien geef ik ruimte aan al mijn gevoelens en emoties en heel ik mezelf, elke keer een klein beetje meer.
- Ellen ten Damme: Open einde
- Veldhuis & Kemper: Zelfs nu je zwijgt
- Daniël Lohues: As de liefde mar blef winnen
'En ze zeggen dat het wentMaar niemand zegt wanneerDus ik leef met de dagen jij sterft telkens weer'
'Zelfs als ik val, vang je me nogZelfs als ik breek, heel je me nogZelfs nu ik alles niet meer zie, help jij me tochZelfs nu ik leef alsof ik niet meer om je geef, mis ik je nogJij, jij bent bij mijalle seizoenen gaan gewoon voorbijJij, jij bent bij mijhoe verder weg je bent hoe dichterbijJij bent bij mij'
'En as de liefde mar blef winnenKomp ‘t allemaol wel goed'
Reacties
Een reactie posten