Hartverluchting

  Lieve Henk , Moederdag 2020 was de eerste zwaar beladen dag na je overlijden, naast al die andere dagen die al onnoemlijk zwaar waren zonder jou. Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren toen de kleintjes hun zelfgemaakte knutselwerkjes aan me gaven en straalden van trots. Ze konden niet weten hoe de pijn door mijn aderen vloeide, hoe mijn keel werd dichtgesnoerd en ik van binnen verdronk van de niet gehuilde tranen. Moederdag, maar zonder jou. Moederdag, een dag waarop jij mij altijd duidelijk maakte hoe je me waardeerde als jouw vrouw, als de moeder van je kinderen, als je maatje, je geliefde en je beste vriendin. Jij haalde het beste in me naar boven, sterkte me in al mijn rollen en was mijn perfecte aanvulling. We waren zo’n goed team, jij en ik. En nu voelde ik me vleugellam. Moeder zijn kreeg in het afgelopen jaar een andere lading, een andere betekenis, een andere dimensie. Waar verantwoordelijkheden en taken bij ons eerlijk, krachtig en evenredig waren verdeel...

Al twee keer eerder stonden we op het punt om mee te gaan, een weekendje georganiseerd door Achter de Regenboog. Een lotgenotenweekend voor kinderen (en ouders) die te maken gehad met een groot verlies in hun gezin. Al twee keer eerder wilde ik de sprong wagen, maar onverwachtse gebeurtenissen gooiden roet in het eten. Ik was al zoekende in contact gekomen met deze stichting, omdat ik iets zocht voor de kinderen. Ze zochten en zoeken naar herkenning, naar erkenning, naar medestrijders in een leven waarin verlies zo'n grote ruimte inneemt. Gewoon even niet anders zijn, maar gelijk. Gelijk in gedachten en gevoelens, gelijk in verdriet en gemis, gelijk in kind zijn maar ook ineens zo volwassen, gelijk in zoeken naar vastigheid, evenwicht en houvast. Naar mate het weekend dichterbij komt, vormt er zich een knoop in mijn maag. Ik begin er zelfs een beetje tegenop te zien. Allerlei gedachten stormen door mijn hoofd en maken me onrustig. Het gaat toch eigenlijk wel lekker nu? De kinderen ...

Ik dreig te verdrinken in een moeras van niet gehuilde tranen, van onvervulde dromen, wensen en verlangens. Met het verliezen van de liefde van je leven, verlies je zoveel meer. Al je toekomstplannen, al je zekerheden, een stukje identiteit, het samenzijn, de schoonheid van het leven, niets is meer wat het was. Je worstelt, spartelt, zwemt tegen de stroom in, gaat kopje onder en komt sputterend weer boven en dat alles weer opnieuw en opnieuw en opnieuw. Ik zit opgesloten in mijn verdriet en in mijn pijn, opgesloten in een heel diep zwart gat, die mij lijkt op te slokken.  Rouwen is topsport, maar in Coronatijd lijk je nog harder te moeten werken. De wereld zit op slot, de afstanden zijn letterlijk onoverbrugbaar. Thuis in mijn eigen veilige bubbel gaat het redelijk oké, maar echt 'volwassen' gesprekken over mijn verdriet en gemis zijn er niet. Ook die broodnodige knuffel ontbreekt! Die eenzaamheid en afstand van de mensen die ik liefheb, trekken me nog harder de diepte in, maar...

  Vaderdag 2022 Het is weer zo’n dag! Eigenlijk een dag net als alle andere dagen dat we je missen, maar vandaag toch echt net weer dat beetje meer. Een Vaderdag zonder papa is eigenlijk heel kaal, als een kerstboom zonder piek, Sinterklaas zonder piet, Bert zonder Ernie, wij zonder jou. Met weemoed denk ik terug aan die mooie Vaderdagen. Weken wordt er al toegeleefd naar dit moment. De cadeautjes worden al minstens tien keer verklapt. Op het moment dat jij de pakjes uitpakt, worden de versjes door de zenuwen vergeten. De spanning is van de snoetjes af te lezen. Zou papa het wel mooi vinden? Wat zij niet weten is dat hun knutselwerkjes, hun geweldige pogingen, jou nooit maar dan ook nooit zullen teleurstellen. Zij kunnen jou gewoonweg nooit teleurstellen. Je overlaadt ze met kusjes en knuffels en jij bent de koning te rijk! Niet alleen Morris en Maura bereiden Vaderdag zorgvuldig voor. Ook de meiden zijn er druk mee. Ze zoeken met zorg cadeautjes voor je uit om je te laten merken...

  Lieve Henk Mijn vleugels zijn volmaakt gebouwd met de herinneringen van ons leven ze zijn dooraderd van onvoorwaardelijke liefde zoals alleen jij die mij kon geven Mijn vleugels zijn volmaakt klaar om uit te kunnen slaan met jou verweven in mijn hele zijn durf ik vanaf nu de toekomst aan Mijn vleugels zijn volmaakt mijn hart heeft zich mogen helen klaar om de wereld weer in te kunnen gaan en mijn liefde weer te kunnen delen Mijn vleugels zijn volmaakt ze zijn geworden zoals ik dat graag wou ik vlieg verder maar draag je altijd bij me omdat ik voor eeuwig van je hou EEM Cocoon for sale Steeds vaker verlaat ik mijn veilige cocon om de wereld in de stappen. Ik durf weer dingen te ondernemen met de kinderen. Het lukt me steeds beter om weer sociaal te zijn, zonder dat het overschaduwd wordt met gemis, verdriet en pijn. De dagen lijken zonniger, vrolijker en minder zwaar. Ik durf zelfs weer na te denken over de toekomst. Ik rond mijn studie af, maak plannen voor de vakantie, bereid me...

  Lieve Henk, Ik sluit de hele wereld buiten Begeef me in afzondering zonder licht Om mezelf opnieuw te ontdekken En te leren dragen dit zware gewicht Ik sluit de hele wereld buiten Verzamel mijn tranen stuk voor stuk Om mezelf opnieuw te motiveren Te gaan leven voor geluk Veilig geborgen Met je vleugels van liefde om me heen Verborgen voor het grote buiten Weet ik jij laat me nooit alleen Ik sluit de hele wereld buiten Maar sluit jou nog dieper in mijn hele zijn Langzame transformatie naar een ander leven Want ook nu komt na regen zonneschijn EEM Cocooned-up! Het gaat niet eens heel bewust. Er is geen vooropgesteld plan. Niet een spoorboekje van 'zo moet je het doen' of 'laten we het maar eens zo proberen'. Het land zit op slot; de wereld in de ban van Corona. De veilige bubbel van ons gezin, voelt helend en verzachtend. Eventjes geen moeten, eventjes geen plicht en dwang, geen geacteerde glimlachen, geen geforceerde sociale omgang. Onze Coronabubbel voelt veilig, vert...